Harun, jedyny syn Raszida Khalify, niezrównanego Oceanu Pomysłów i Mistrza Wodolejstwa, pochopnie wypowiedział magiczne słowa i... zatrzymał czas. Jakby tego było mało – Raszid stracił w tej samej chwili swój niepowtarzalny dar krasomówczy. Raz rzuconych słów nie da się zatrzymać, to jasne, ale Harun nie zawaha się wyruszyć w podróż do baśniowego świata, by naprawić swój błąd.
O tym, co przeżył, i co udało mu się zdziałać, jest właśnie ta fabuła – dedykowana przez autora starszemu synowi Zafarowi. Jej sens jest jednak dużo głębszy niż popularnej powieści dla dzieci. Książka ta może być też odczytana jako alegoria literatury i swoisty manifest w obronie wolności słowa.
